Czym różni się zastrzeżona część od spadku? Nie każdy o tym wie

Brak wzmianki w testamencie nie oznacza utraty prawa do udziału w spadku. Najbliżsi krewni zmarłego mają prawo ubiegać się o obowiązkowy udział – świadczenie pieniężne, które chroni ich przed utratą udziału w spadku. Czym to prawo różni się od zwykłego dziedziczenia?

Treść:

• 01 Przede wszystkim: udział obowiązkowy nie jest dziedziczeniem.
• 02 Kto może ubiegać się o zastrzeżenie udziału?
• 03 Jaka jest wartość zastrzeżonych środków?
• 04 Jak obliczyć wielkość zastrzeżonego udziału?
• 05 Czy można zostać pozbawionym swojej części majątku?
• 06 Praktyczne aspekty wymogu obowiązkowego udziału

Przymusowy udział to koncepcja prawna, która chroni najbliższą rodzinę testatora przed całkowitą utratą ich majątku w przypadku jego śmierci. W przeciwieństwie do spadku, który może obejmować różne przedmioty i nieruchomości, przymusowy udział jest zawsze rekompensatą pieniężną.

Po pierwsze: udział obowiązkowy nie jest dziedziczeniem.

Główną różnicą między obowiązkiem dziedziczenia a spadkiem jest charakter prawny i sposób otrzymania.

Dziedziczenie to wszystkie prawa i obowiązki majątkowe, które przechodzą na spadkobiercę po śmierci testatora . Może obejmować nieruchomości, ruchomości, gotówkę i długi.

Obowiązkowy udział z kolei jest zawsze ustaloną sumą pieniędzy, która musi zrekompensować pominięcie w testamencie . Nie daje on prawa do otrzymania konkretnych rzeczy ze spadku, ale jedynie pieniężny ekwiwalent udziału w spadku, który by się należał w przypadku dziedziczenia z mocy prawa.

Kto może ubiegać się o akcję?

Prawo do zachowku przysługuje tylko najbliższym krewnym testatora. Kodeks cywilny jasno określa krąg osób, które mają do niego prawo. Są to:

● dzieci spadkodawcy (zstępni),

● małżonek spadkodawcy,

● rodzice spadkodawcy.

Ważne jest, aby zauważyć, że prawo do udziału obowiązkowego przysługuje wyłącznie tym osobom, które miałyby prawo do dziedziczenia z mocy prawa. Oznacza to, że jeśli testator ma dzieci, ich rodzice nie będą mogli domagać się udziału obowiązkowego, ponieważ w przypadku dziedziczenia z mocy prawa nie mieliby prawa do dziedziczenia.

Rodzeństwo testatora, dalsi krewni lub partnerzy common-law nie mają prawa do zachowku. Jest to częsty błąd w interpretacji przepisów przez osoby dalekie od prawa.

Jaka jest wartość zastrzeżonych części?

Wysokość zastrzeżonych udziałów zależy od statusu osoby do nich uprawnionej . Podstawową zasadą jest, że zastrzeżony udział to połowa wartości udziału w majątku, który przysługiwałby danej osobie w przypadku dziedziczenia ustawowego. W szczególnych przypadkach zastrzeżony udział może być większy.

Nieletni i osoby z trwałymi niepełnosprawnościami mają prawo do udziału w dwóch trzecich wartości swojego spadku. Osoby z poważnym stopniem niepełnosprawności są uznawane przez sądy za osoby z trwałymi niepełnosprawnościami.

Na przykład, jeśli wartość spadku wynosi 600 000 zł, a zmarłego przeżyła żona i dwójka dzieci, to każde z nich otrzyma 200 000 zł w ramach dziedziczenia ustawowego. Jeśli żona jest wymieniona jako jedyna spadkobierczyni, to każde dziecko może domagać się zachowku w wysokości 100 000 zł (połowa z 200 000 zł).

Jak obliczyć wielkość zastrzeżonego udziału?

Chociaż powyższe obliczenia wydają się jasne i proste, określenie wielkości zarezerwowanego udziału jest złożonym procesem. Wymaga określenia tzw. substratu zarezerwowanej części.

Podstawą obliczenia nie jest po prostu wartość majątku, ale wartość netto aktywów po uwzględnieniu darowizn i dyspozycji testamentowych dokonanych przez testatora.

Do udziału ustawowego zaliczają się darowizny dokonane na rzecz spadkobiercy.

Źródło