Wiktoria Bushmarewa

Ludzie zazwyczaj boją się wielu rzeczy w życiu, czy coś zrobić, czy nie… Boją się wizyty u dentysty. Boją się zmiany pracy. Boją się zakończenia związku, który jest tak zły, że wiesz, że to już czas, ale boisz się samotności. Boją się, że w portfelu zostanie ci tysiąc rubli.

Czego i dlaczego się tak naprawdę boimy?

Na przykład boję się spać sam. Mam wrażenie, że coś złego może mi się stać w nocy, kiedy będę sam w łóżku. Śmierć.

A co ze strachem przed odrzuceniem? Ludzie boją się, że odmówią im prośby, miłości czy pomocy. Weźmy na przykład strach przed utratą bliskiej osoby. Co się za tym kryje? Jeśli nie będę kochany tak, jak chcę, będę się źle czuł, będę samotny. Na zawsze sam. A to oznacza, że będę sam aż do śmierci. A jeśli nie jesteś kochany, całe twoje życie będzie wypełnione cierpieniem i samotnością. Dlaczego boję się samotności? Co jest ze mną nie tak?

Ktoś niedawno powiedział mi coś takiego: „Czy mógłbyś usiąść i napić się herbaty sam ze sobą?”

A oto, co sobie pomyślałem. Przecież jeśli nie jestem sobą zainteresowany, czuję się źle, nudzę się itd., to jak inni będą mnie postrzegać? Można oczywiście udawać radosnego w towarzystwie, ale to nie może trwać wiecznie. Ciągłe bycie kimś innym niż się naprawdę jest kosztowne.

Jaki jestem? Rzecz w tym, że nawet nie wiem, kim naprawdę jestem. Znów usiadłem, żeby pomyśleć i oto, co wymyśliłem. Jestem inny. Szczęśliwy, smutny, zakochany, zdystansowany, zły, czuły. To cała ja. Mogę być każdym.

Ale to widać tylko wtedy, gdy jestem sobą, sama i z innymi. W przeciwnym razie będą na mnie patrzeć, podejmować jakieś decyzje i przyklejać mi etykietki. Ona jest optymistką, na przykład.

Tak samo jest z innymi. Spotykamy kogoś. Myślimy o nim. Znajdujemy coś wspólnego z naszymi dawnymi znajomymi, analizujemy ich i etykieta jest gotowa. Ale kim oni są, jacy naprawdę są, nawet nie chcemy myśleć. Tak jest łatwiej. Etykiety są łatwiejsze.

Chodzi o to, że dopóki nie poznamy swojego prawdziwego „ja”, będziemy nadal etykietowani i będziemy się komunikować za pomocą tych samych etykiet.

Na przykład etykieta „prawdziwy mężczyzna”. Och, jeszcze niedawno była u mnie bardzo popularna. Miałem własne zdjęcie prawdziwego mężczyzny. Oczywiście, były znaki, po których miałem go rozpoznać w tłumie. I oczywiście go rozpoznałem i znalazłem. Dopiero później okazało się, że nie miał pojęcia, że jest „prawdziwym mężczyzną” i że powinien nim być… i tak dalej. I nie zrobił też niczego, co powinien. To również było na liście „prawdziwych mężczyzn”.

Cierpiałam. Za każdym razem myślałam, że mnie oszukują. Najpierw udają prawdziwych, a potem bum – i tyle. Inaczej. Okazuje się, że nawet nie wiedział, że jest mi cokolwiek winien. A kiedy to się powtarzało, zaczęłam się zastanawiać: Co jest nie tak? Może to ja, a nie oni, prawdziwi mężczyźni?

Okazało się, że to jest we mnie! I kiedy to zrozumiesz, staje się łatwiej, trochę łatwiej.

Innym powszechnym strachem jest strach przed zmianą. Och, jak ja się bałem za każdym razem zmieniać pracę, mimo że nie miałem już sił. Ale zmieniłem i później okazało się, że ten strach był zmyślony i przesadzony. Myślimy, że jeśli coś zmienimy w naszym życiu, na pewno będzie gorzej niż teraz. Ale przecież nie możemy tego wiedzieć na pewno, prawda?

Zdecydowanie nie możemy. Więc musisz usiąść i zdecydować, czy tego potrzebujesz, czy nie. Potem spróbuj czegoś innego i jeśli ci się spodoba i będziesz się z tym dobrze czuł, zrób to! Nawet jeśli będziesz musiał skoczyć z klifu, warto. Jeśli nie jesteś zadowolony ze swojego obecnego stylu życia, jeśli czujesz się, jakbyś utknął w bagnie, to czas się stamtąd wydostać. Najważniejsze to wiedzieć, jak to zrobić. I dobrym pomysłem jest znalezienie towarzystwa. Razem jest fajniej i mniej strasznie.

Droga do siebie jest zawsze trudna i czasami wydaje się niebezpieczna. Ale nie ma innej drogi. A tym, którzy zajrzeli w głąb siebie w poszukiwaniu swojego prawdziwego ja, szczerze życzę odnalezienia siebie. W tym również siebie.