Kim oni są – nasi nauczyciele?

Uczymy się przez całe życie, chciwie chwytając doświadczenia każdej chwili istnienia, gromadząc rezultaty naszych studiów na schludnych półkach naszej cennej pamięci. Te półki są wysokie i niskie, odległe i bliskie. Sam umysł decyduje, co zrobić z tym, co otrzymuje, i za każdym razem wiernie oddaje nam to, czego kiedyś się nauczyliśmy i co zapamiętaliśmy.

Półki rosną, piętrząc się jedna na drugiej, tworząc skarbnicę myśli, zdarzeń, faktów i wniosków – własnych, cudzych, niewypowiedzianych i niedokończonych. A co najważniejsze, stanowią fundament naszej mądrości.

Kim oni są, nasi nauczyciele życia?

Rodzice . Pierwsi, jedyni, wierni i szczerzy. Ci prawdziwi. Ich narzędziami do nauki będą lata doświadczenia, dziesiątki szablonów rozwiązywania problemów, a w razie ich braku – encyklopedia porad opartych na konkretnej mądrości, którą wpajają swoim dzieciom. Nie zawsze rozumiani, ale zawsze uczciwi i życzliwi nauczyciele, na zawsze tworzą fundament istoty zwanej osobowością.

Nauczyciele . Ich narzędziem uczenia się jest proces edukacji, który z dumą realizują, rozwijając wiedzę, umiejętności, zdolności i cechy osobiste niezbędne w pracy zawodowej. Nie zawsze odnoszący sukcesy czy entuzjastycznie nastawieni do swojej pracy, nie zawsze tolerancyjni i humanistyczni, ale z pewnością wiedzący więcej niż ich uczniowie, nauczyciele, od przedszkola począwszy, kształtują osobowość i umysł, kierując wychowaniem, edukacją i rozwojem każdej osoby, która spędza przy biurku jedną czwartą swojego życia.

Książki. Źródła mądrości dla wszystkich pokoleń, doświadczenia historyczne, dziedzictwo umysłów i światopoglądów. Napisane przez różnorodne postaci, talenty, osobowości i epoki, dyskretnie zachowują realia i ideały, doświadczenia czasów i narodów, pobudzając do refleksji i wniosków, analizy i wnioskowania, do tworzenia własnej uniwersalnej teorii wszystkiego. Wiecznie trwając w majestatycznej ciszy, oddychając oddechem starożytności lub oddechem nowego druku, nauczają każdą sylabą, każdym tomem, od podręcznika do ABC po Encyklopedię.

Środowisko . Uczy nas o środowisku, w którym podejmujemy liczne działania w przestrzeni życia, popełniając własne błędy, dostrzegając i oceniając błędy innych, czasem przerażeni, a czasem śmiejąc się z nich, oceniając sytuacje i uczestnicząc w nich. Jednym słowem, istniejemy. Uczestniczymy w niekończącym się cyklu energii, karmiąc się nim i uwalniając go. Środowisko nieustannie determinuje kierunek, rodzaj i ilość naszych działań.

Przyjaciele zajmują szczególne miejsce w szerokim pojęciu „środowiska ”. Powiernicy, ramiona do wypłakania się, pojemniki na objawienia – okazują współczucie i udzielają rad. Jak rodzice, rozumieją. Jednak w przeciwieństwie do rodziców, zachowują się jak równi sobie, w tym samym szoku, na tym samym poziomie osobistego znaczenia co my. To prostsze. To akceptowane. Nie zawsze poprawnie, ale z pewnością siebie i dumą.

Zawsze jest ta jedna osoba, która wyróżnia się z tłumu – ktoś dziwny i wyjątkowy, niezrozumiały, a przez to interesujący – nauczyciel, który wywraca moje myśli do góry nogami, wywracając do góry nogami utarte przez lata przekonania i zasady. Miałem w życiu dwie takie osoby. Jedna nauczyła mnie zawodu. Druga nauczyła mnie kochać przyrodę i zwierzęta, przezwyciężać wszystko w sobie i wznosić się ponad wszystko.

Źródła mądrości są niezliczone, ale liczba tych, którzy jej szukają, jest ograniczona. Podsumowując: nasze możliwości są nieograniczone.

Liczy się to, jak dobrze człowiek potrafi stworzyć własny system wiedzy, wzbudzić pragnienie, wyznaczyć cele, znaleźć ścieżki, ocenić rezultaty i zidentyfikować to, co jest niezbędne i najważniejsze. Pragnienie jest początkiem wszystkiego, prowadząc później do edukacji, otwartości i sukcesu. Pragnienie poznania tego, co znane, nowe i nieznane. Uczenie się doceniania swoich nauczycieli, mądre kształtowanie siebie jako małej cząstki historii. Bo każda nasza myśl jest dziełem geniuszu…