Psychologia koloru

Każda osoba preferuje jeden kolor, a przynajmniej nie więcej niż dwa lub trzy (w zależności od tego, gdzie te kolory są używane – w ubraniach, meblach, kolorze samochodu itd.).

Przyjemne lub nieprzyjemne odczucia, jakie wywołuje dany kolor, mogą zmieniać się z czasem. Jednak w każdym przypadku kolor, który preferujesz, może wiele powiedzieć o Twoim charakterze i charakterze emocjonalnym.

W takich przypadkach psychologowie stosują test kolorów opracowany przez szwajcarskiego psychologa Maxa Luschera pod koniec lat 40. XX wieku. Test Luschera, stosowany przez zawodowych psychologów, wymaga specjalnego przeszkolenia. „Jasną” wersję testu Luschera może z łatwością przetestować każdy, używając standardowych ustawień nowoczesnego telewizora kolorowego.

Psychologowie twierdzą, że jeśli dominującym kolorem jest czerwień, właściciel telewizora jest ufny, ale nadmiernie emocjonalny i agresywny. Jeśli żółty jest wyraźnie widoczny, to taka osoba wzbudza zaufanie u innych, jest optymistą i wyraża życzliwość. Jednak ciągły uśmiech na jego twarzy to najczęściej maska, za którą kryje się silne wewnętrzne napięcie. Dominujący kolor niebiesko-zielony wskazuje na osobę nieśmiałą i słabą, ale niebezpieczną, jeśli ktoś stanie jej na drodze. Wreszcie, osoby preferujące jasnoniebieski są uległe, leniwe i nie znają granic w jedzeniu i piciu.

Doświadczony obserwator może również uzyskać dodatkowe informacje o osobie na podstawie preferowanego koloru samochodu. Jako dowód można przytoczyć dane amerykańskiego psychologa Bertholda Schwartza, który twierdzi, że kolor samochodu może być wykorzystany do oceny niektórych cech psychologicznych jego właściciela. Zatem właściciele czerwonych i żółtych samochodów są optymistami, kochającymi życie i uważają się za szczęśliwych. Miłośnicy natury i realiści jeżdżą zielonymi samochodami. Niebieskie samochody wybierają osoby o zrównoważonym charakterze. Właściciele białych samochodów wyznają konserwatywne poglądy, a biznesmeni jeżdżą czarnymi samochodami. Szary i srebrny kolor przypadną do gustu dumnym ludziom, a brązowy preferują szanowani małżonkowie i ojcowie dużych rodzin.

Poniżej znajduje się opis głównych kolorów. Na podstawie preferencji co do jednego lub drugiego koloru, każdy może samodzielnie wyciągnąć wnioski na temat swoich cech psychologicznych.

Biały

Synteza wszystkich kolorów, a zatem kolor „doskonały”. Ma on istotne znaczenie, ponieważ jednocześnie oddaje blask światła i chłód lodu. Kolor ten może przypaść do gustu osobie o dowolnym charakterze, nikogo nie odpycha.

Czarny

Kolor niepewności, symbolizujący ponure postrzeganie życia. Osoby, które preferują ubieranie się na czarno, często postrzegają życie w mrocznych barwach, są niepewne siebie, nieszczęśliwe, podatne na depresję, ponieważ nie mają wątpliwości, że ich ideały życiowe są nieosiągalne. Częsta zmiana czarnego garnituru lub sukienki na inną, jaśniejszą, bardziej jaskrawą, wskazuje na to, że pesymistyczne nastroje często przemijają. Ciągłe wybieranie czerni wskazuje na obecność jakiegoś rodzaju kryzysu i charakteryzuje agresywne odrzucenie świata lub siebie (pamiętajmy o czarnych sztandarach anarchistów). Dzieci, które dotkliwie odczuwają brak troski i miłości, często używają czarnego cieniowania w swoich rysunkach. Zazwyczaj czerń jest odrzucana.

Szary

Ulubiony kolor osób rozsądnych i nieufnych, które długo się zastanawiają przed podjęciem decyzji. Jest to również kolor neutralny, preferowany przez osoby, które boją się zbyt głośno wyrażać swoje zdanie. Jeśli nie lubisz tego koloru, to wskazuje on na impulsywną, lekkomyślną osobowość. Szary jest często wybierany w stanach silnego zmęczenia jako bariera odgradzająca od bodźców zewnętrznych.

Czerwony

Kolor namiętności. Jeśli jest to ulubiony kolor, to taka osoba jest odważna, ma silną wolę, jest typem energicznym, porywczym i towarzyskim, a także altruistą. Osoby, które irytuje ten kolor, mają kompleks niższości, lęk przed kłótniami, skłonność do samotności i stabilności w związkach. Czerwony symbolizuje podniecenie, energię. Ten kolor jest również symbolem erotyzmu.

Wstręt, ignorowanie czerwieni odzwierciedla słabość organiczną, wyczerpanie fizyczne lub psychiczne. Jeńcy wojenni, zmuszeni do życia latami w warunkach zagrażających życiu, szczególnie często ją odrzucali. Czerwony to kolor preferowany przez nastolatków.

Brązowy

Wybierają go ci, którzy mocno i pewnie stanęli na nogi. Osoby, które mają do niego słabość, cenią tradycję i rodzinę. Preferencja dla brązu odzwierciedla przede wszystkim pragnienie prostych, instynktownych doznań, pierwotnych, zmysłowych radości. Jednocześnie wybór tego koloru jako preferowanego wskazuje również na pewne wyczerpanie fizyczne. Zazwyczaj, obok czerni, brąz jest najczęściej odrzucany.

Żółty

Symbolizuje spokój, łatwość w relacjach z ludźmi, inteligencję. W przypadku miłości oznacza towarzyskość, ciekawość, odwagę, łatwość adaptacji i radość z możliwości zadowolenia i przyciągania ludzi. W przypadku przykrości mówimy o osobie skupionej, pesymistycznej, z którą trudno nawiązać kontakt. Żółty powstaje w wyniku zmieszania zieleni z czerwienią i jest kolorem energii. Kobiety w ciąży, spodziewające się szczęśliwego porodu, a także osoby skłonne do zmiany miejsca zamieszkania, preferują kolor żółty. Żółty jest również interpretowany jako kolor oświecenia (aureola Chrystusa lub Buddy).

Niebieski

Kolor nieba, spokój, relaks. Jeśli się go lubi, mówi o skromności i melancholii; taka osoba często potrzebuje odpoczynku, szybko się męczy, poczucie pewności siebie i życzliwości wobec innych jest dla niej niezwykle ważne. Odrzucenie tego koloru ujawnia osobę, która chce sprawiać wrażenie, że może wszystko na świecie. Ale w istocie jest przykładem niepewności i izolacji. Obojętność na ten kolor mówi o pewnej frywolności w sferze uczuć, choć ukrytej pod maską uprzejmości. Wybór niebieskiego jako najbardziej preferowanego koloru odzwierciedla fizjologiczną i psychologiczną potrzebę spokoju, a jego odrzucenie oznacza, że osoba unika relaksu. W przypadku choroby lub przepracowania zapotrzebowanie na niebieski wzrasta.

Zielony

Kolor natury, esencji, samego życia, wiosny. Ci, którzy go preferują, boją się wpływu innych, szukają sposobu na wyrażenie siebie, ponieważ jest on dla nich niezwykle ważny. Ci, którzy go nie lubią, boją się codziennych problemów, zmienności losu i wszelkich trudności w ogóle. Zieleń zawiera w sobie ukrytą energię potencjalną, odzwierciedla stopień napięcia wolicjonalnego, dlatego osoby preferujące zieleń dążą do pewności siebie i pewności siebie w ogóle. Osoby ekscentryczne, które osiągają swoje cele nie poprzez celowe działania wolicjonalne, lecz poprzez emocje, odrzucają zieleń jako nieatrakcyjną. Wraz z nimi zieleń odrzucają osoby znajdujące się na skraju wyczerpania psychicznego i fizycznego.

Inne kolory mogą również wskazywać na psychologiczne cechy kondycji danej osoby. Pomarańczowy jest zatem ulubionym kolorem osób obdarzonych intuicją i namiętnych marzycieli. W heraldyce kolor ten oznacza również hipokryzję i udawanie. Różowy to kolor życia, wszystkich żywych istot. Mówi o potrzebie miłości i życzliwości. Osoby, które go lubią, mogą się zdenerwować z byle powodu. U osób nadmiernie pragmatycznych kolor ten wywołuje irytację. Fiolet symbolizuje infantylizm i podatność na sugestię, potrzebę wsparcia, oparcia. W tym sensie wybór lub odrzucenie fioletu działa jako swego rodzaju wskaźnik dojrzałości umysłowej i seksualnej.

Badania przeprowadzone przez rosyjskich psychologów V. F. Petrenkę i V. V. Kuczerenkę potwierdzają istniejący związek między stanami emocjonalnymi człowieka a jego preferowanym wyborem kolorów. Zatem w sytuacjach radości i zabawy szczególnie preferowane są kolory nasycone energią (żółty i czerwony), natomiast odrzucane są kolory spokoju i relaksu (niebieski i brązowy) oraz kolor niebytu (czarny). Natomiast w sytuacjach, gdy człowiek czuje się winny za różne czyny, typowe jest odrzucenie nasyconych energią kolorów czerwonego i żółtego oraz preferowanie kolorów szarego i niebieskiego. Niebieski zatem odzwierciedla nie tylko błogi spokój i relaks, ale w połączeniu z szarością odpowiada stanowi biernej depresji.

W sytuacjach stanowiących zagrożenie dla człowieka, preferencja jest typowa dla koloru zielonego, który kojarzy się z napięciem wolicjonalnym, oraz żółtego, jako koloru nasyconego energią, kojarzonego z potrzebą szybkiego rozładowania napięcia. Co więcej, jeśli strach charakteryzuje się przewagą zieleni i szarości z odrzuceniem żółci, czerwieni i fioletu, to agresywne pobudzenie w reakcji na zagrożenie charakteryzuje się połączeniem żółci z zielenią z odrzuceniem czerni i brązu.